نقد وبررسی قانون حمایت از حقوق مصرف کنندگان ومطالعه تطبیقی با مقررات اتحادیه اروپا

حقوق مصرف کننده پدیده ای است حقوقی -اجتماعی و به سود عموم افراد جامعه که نزدیک به 50سال از پیدایش آن در جهان می گذرد. قانون حمایت از حقوق مصرف کنندگان ایران ،در مهر ماه سال 1388 به تصویب رسید که با وجود کاستی های محتوایی واجرایی ،گام مهمی بسوی حمایت از قشر آسیب پذیر مصرف کننده بشمار می رود ممنوعیت فروش اجباری ، الزامی بودن نشان استاندارد در مورد کالاوخدمات مشمول آن،ارائه نمودن خدمات پس از فروش وپیش بینی تشکیل انجمن مردمی حمایت از حقوق مصرف کنندگان (ngos)مهمترین محاسن وعدم ذکر حقوق مصرف کننده ،بیان ناقص در تعاریف اصطلاحات ومفاهیمی همچون مصرف کننده و...پذیرش نظریه تقصیر درمسئولیت عر ضه کننده معایب قانون حمایت از حقوق مصرف کننده کشور مامی باشند. اتحادیه? اروپا (1957م.)با به رسمیت شناختن حقوق مصرف کننده به تدوین واجرای قوانینی پرداخته است که حول چهار حق بنیادین مصرف کننده متمرکزهستند: حق انتخاب و بدست آوردن کالا و خدمات حق ایمنی برای مصرف کننده حق برخورداری ازآموزش و اطلاعات کامل حق برخورداری از حمایت پذیرش نظریه خطربرمسئولیت تولید کننده وتشکیل سازمانهای مردمی از سایر ویژگیهای مقررات اتحادیه? اروپا در حمایت از شهروندان آن اتحادیه بشمار می روند. کلمات کلیدی : مصرف کننده ،عرضه کننده ،حقوق مصرف کننده ،اتحادیه? اروپا